Peer Bere

Kenmerken, foto's en meningen van zomerbewoners over deze perensoort maken het mogelijk om er veel kennis over te verwerven. Deze variëteit verwierf bekendheid in 1811. De geboortegronden van deze variëteit worden beschouwd als het grondgebied van Frankrijk of België. Wanneer vertaald uit het Frans in het Russisch, betekent het woord "bere" "boter". De specificiteit van deze variëteit is inderdaad de pulp met een delicate en zachte consistentie. Pear Bere begon in 1947 staatstests te ondergaan en kreeg later wereldwijde erkenning.

Lijst van landen waar deze variëteit wijdverbreid is:

• Rusland.
• Wit-Rusland.
• Oekraïne.
• Armenië.
• Georgië.
• Moldavië.
• Midden Azië.

Peer Bere: beschrijving

Peer Bere Giffard foto

- De groei van het fruitgewas is ongeveer vierhonderd centimeter. De kroon heeft de vorm van een regelmatige piramide, is nogal spreidend, na enige tijd wordt hij asymmetrisch.

- Jonge takken hebben een gewone dikte, de kleur is grijs en groenachtig tegelijk.

- De bladeren zijn ovaal, groot van formaat, licht spitse uiteinden.

- De lengte van de bladsteel is ongeveer acht tienden en een hele vijf tienden van een centimeter, de nieren zijn afgeplat.

- Bloeiwijzen zijn sneeuwwit, groot van formaat, groot in diameter. De bloembladen hebben de vorm van een regelmatig ovaal.

- Het bloeiproces van een fruitboom valt in de laatste lentemaand.

- Het gewas is groot en regelmatig van formaat. Hun lengte is acht tot tien centimeter. Het gewicht van één vrucht is meestal honderdtachtig - tweehonderddertig gram.

- De vorm is gebruikelijk ovaal, peervormig.

- De huid heeft meestal een groenachtige of gelige kleur, het rijpingsstadium beïnvloedt.

- De vrucht smaakt zoet, er is een lichte zuurheid, je hoort een delicaat nootmuskaataroma.

- Datums van rijping van fruit vallen in de eerste - tweede herfstmaanden.

- Het gewas kan lang op de foto blijven zonder zijn geweldige smaak te verliezen.

- De weerstand tegen kou is vrij laag. Het is de moeite waard om goed na te denken voordat u een fruitboom plant op de Krim of Krasnodar.

- De hoeveelheid van de oogst is groot. Vruchtvorming aan de boom begint wanneer de boom de leeftijd van drie tot zeven jaar bereikt.

- Het weerstandsniveau tegen verschillende ziekten is hoog, maar preventieve procedures zijn nodig.

- Pear Bere is een gedeeltelijk zelfvruchtbaar gewas, wat betekent dat om het aantal vruchten te vergroten, geadviseerd wordt om bestuivende bomen in de buurt te planten.

- De fruitboom groeit al meer dan vijftig jaar.

Perenras Bere: variëteiten

Peer Bere Ardanpon foto

Pear Bere heeft verschillende bekende variëteiten. Ze hebben allemaal interessante kenmerken: rijpingstijd, uiterlijk, rijpingstijd, weerstand tegen kou en plotselinge temperatuurveranderingen. De meest bekende soorten worden hieronder opgesomd:

• "Ardanpon".

Dit ras is geclassificeerd als een winterras. Het ras werd in de achttiende eeuw in België verkregen. Het fruitgewas is vernoemd naar de ontwikkelaar. De perenboom groeit hoog. De kroon heeft de vorm van een regelmatige piramide, vrij dik. Het gewas is groot van formaat, peervormig of klokvormig, met een ongelijke schaal. De massa van één vrucht is tweehonderd tot tweehonderdvijftig gram. Het vruchtvlees is sneeuwwit van kleur, zoet van smaak, een lichte zure nasmaak wordt gevoeld. Het suikergehalte wordt geschat op tien komma en twee tienden van een procent.De huid is lichtgeel met enkele bruinachtige vlekken. De vruchten verschillen in hun lange houdbaarheid, tot ongeveer honderdveertig dagen verliezen ze hun geweldige smaak niet. Het kenmerk vermeldt dat deze variëteit alleen in de zuidelijke regio's mag worden gekweekt. Brengt een gemiddelde hoeveelheid oogst naar de Krim. Laag niveau van weerstand tegen schurftziekte.

• Winterhard.

De variëteit verscheen op het grondgebied van Frankrijk. De fruitboom is krachtig, groeit hoog. De kroon heeft de vorm van een regelmatige kegel, er is een verlenging naar het bovenste deel, de takken zijn krachtig. De takken groeien horizontaal, er is een lichte depressie. Het gewicht van één vrucht is honderdvijftig - tweehonderd gram. Het vruchtvlees is romig, gevuld met sap, zoet en zuur tegelijk naar smaak, met een delicaat aroma. De schil is stevig, niet vochtig, de kleur is gelig met bruinachtige en roodachtige vlekken, die alleen zichtbaar zijn in zonlicht.

Deze variëteit is niet wispelturig bij het kiezen van een landingsplaats. De oogst begint aan het begin van het herfstseizoen.

• "geel".

Een fokvariëteit, afkomstig uit Rusland. Ook gezoneerd voor teelt in de noordelijke regio's. In de kringen van zomerbewoners wordt het ook wel "voorzichtig" genoemd. Fruitbomen groeien laag en gewoon naar boven. De kroon heeft de vorm van een cirkel. De bladeren zijn lichtgroen van kleur, de voorkant van de bladplaat glanst niet, er zijn gekartelde randen langs de randen. Kleine bloemen worden verzameld in bloeiwijzen. De massa van één vrucht is honderd gram. De vruchten zijn goed gevormd en hebben geen onregelmatigheden aan het oppervlak. De huidskleur is lichtgeel, er is geen rode tint. De pulp is zacht, gevuld met sap. De zaadkamer bevat grote zaden, de kleur is donker. De vrucht smaakt zuur en zoet tegelijk. De hoeveelheid suiker in de pulp wordt geschat op elf punten en twee tienden van een procent. De mogelijkheid van vervoer over lange afstanden is aanwezig. Het gewas rijpt aan het einde van de eerste herfstmaand.

• "Giffard".

Deze variëteit kwam naar ons vanuit het grondgebied van Frankrijk en verscheen daar in 1810 uit zaden van een onbekende formatie. De fruitboom groeit tot vijfhonderd centimeter. In de stadia van veroudering van het gewas vertraagt ​​​​de groei en nemen de hoeveelheid opbrengst en het niveau van koudebestendigheid toe.

Scheuten zijn dun, rood van kleur. Het blad is groot, lichtgroen van kleur. Als de oogst rijp is, wordt deze in de juiste vorm gevormd. Het oppervlak van de vrucht heeft geen onregelmatigheden, er zijn bruinachtige stippen. Het vruchtvlees is gevuld met sap, smelt in de mond, smaakt zoet en zuur tegelijk. De vruchten rijpen aan het einde van de eerste herfstmaand. Het vruchtdragende proces is zwak. De massa van één vrucht bereikt vijftig - honderd gram. Het wordt drie tot vijf dagen rijp gehouden. Fruitcultuur tolereert geen koud weer. Dit ras heeft een hoge resistentie tegen schimmelziekten.

• "goud".

Deze variëteit is geclassificeerd als een zomersoort, gefokt in Wit-Rusland. De fruitboom groeit driehonderd centimeter omhoog. De kroon verdikt overvloedig, wat betekent dat het noodzakelijk is om tijdig te snoeien. De boom begint vruchten af ​​te werpen als hij vijf tot zes jaar oud is. Vruchten rijpen in de derde zomermaand. De hoeveelheid oogst is groot. Direct na het rijpen zijn de vruchten een week of twee houdbaar. Het ras onderscheidt zich door een hoge resistentie tegen verschillende ziekten, bijvoorbeeld tegen schurft en bacteriële kanker.

Peer Bere Gouden foto

• "Clergeau".

Dit ras is vanuit West-Europa naar ons land gekomen. Het ras is vernoemd naar de maker. De fruitboom groeit tot een gewone hoogte, de kroon heeft de vorm van een smalle piramide. Het blad is klein, versmald naar het einde toe. Het gewas is dicht, met een goede smaak en een aangename geur.Vruchten rijpen in de eerste week van de eerste herfstmaand. Het is de moeite waard om de vruchten onmiddellijk te verwijderen, anders vallen ze eraf en verliezen ze hun smaak. De boom begint de oogst te dragen wanneer hij de leeftijd van vier tot vijf jaar bereikt. In meer noordelijke regio's heeft het fruitgewas bescherming nodig tegen de kou.

• "Krasnokoetsk".

De fruitboom verschilt in gewone groei. Vormt een kroon in de vorm van een regelmatige kegel, licht afgerond. Bij constant snoeien worden jaarlijkse scheuten verwijderd. Vruchten zijn groot van formaat, het gewicht van één vrucht is tweehonderd tot tweehonderdvijftig gram. De vrucht heeft een langwerpige vorm, groen en geel tegelijk, er is een bruinachtige blos. Het vruchtvlees is vettig, geelachtig van kleur, gevuld met sap. Het smaakt zuur en zoet tegelijk, een aangename geur wordt uitgesproken. De proevers beoordeelden de smaak op vier punten en vijf tiende punten op een vijfpuntsschaal.

De eerste vruchten worden gevormd in het vijfde levensjaar van de boom. Na nog eens vijf jaar is het mogelijk om vruchten te verzamelen met een totaal gewicht tot vijftig kilogram. Bij het bereiken van de leeftijd van vijftien jaar neemt het gewicht van het gewas toe tot honderdtwintig kilogram. De rijpingstijd van de vruchten valt in de eerste - tweede herfstmaand.

• "Krim".

Dit ras is een veredelingsras, veredelingsspecialisten hebben het in 1964 verkregen met behulp van vrije bestuiving van een ander ras, waarvan Frankrijk het thuisland is. Fruitgewassen groeien van normale grootte, hebben een kroon met een regelmatige piramidevorm en hebben geen verdikking. De oogst is groot, soms kan het gewicht van één vrucht vijfhonderdtwintig gram bereiken, maar meestal bereikt het gewicht driehonderdveertig gram. Het oppervlak heeft onregelmatigheden, lichte ribbels. De vrucht heeft een regelmatige peervormige vorm. De kleur van de vrucht is tegelijkertijd groen en geelachtig; als hij rijp is, heeft de vrucht een oranje blos. Het heeft kleine stengels. Het vruchtvlees is romig, mals en zoet van smaak. De rijpingsdata vallen in de tweede week van de eerste herfstmaand. Het niveau van weerstand tegen koud weer is hoog, evenals immuniteit, de hoeveelheid oogst is groot en regelmatig. Door het koude voorjaar worden de bloemen niet beschadigd.

• "Ligeria".

Het is onmogelijk om te weten waar deze soort vandaan komt. Aangenomen wordt dat het ras in 1782 in Tsjechië is verkregen. Vruchtgewas is van grote hoogte, de boom is niet compact. De vrucht is rond of eivormig. Het oppervlak heeft geen oneffenheden, knobbeltjes. Het vruchtvlees is gevuld met sap, lekker, met een milde nootmuskaatgeur. De huid is dun. De kleur van rijp fruit is lichtgroen. Na enige tijd krijgt het een gelige tint. De massa van één vrucht bereikt honderdtwintig - honderdzestig gram. Vruchten rijpen in de eerste herfstmaand.

• "Loshitskaja".

Wanneer de leeftijd van vijf jaar wordt bereikt, begint de fruitboom gewassen te dragen, en wanneer hij de leeftijd van tien jaar bereikt, is het mogelijk om een ​​gewas te krijgen met een totaal gewicht van veertig tot vijftig kilogram. Het gewas heeft een brede peervormige vorm, ongeveer identiek in grootte. De massa van één vrucht bereikt zeventig - honderd gram. Het vruchtvlees is gevuld met sap en smaakt goed. De kleur van de vrucht is bleekgroen, wanneer hij rijp is, heeft hij een lichtgele kleur. De vruchten worden in de tweede week van de eerste herfstmaand van de boom geoogst. Vruchten kunnen maximaal veertien dagen worden bewaard. Het weerstandsniveau tegen verschillende ziekten is gemiddeld, maar het heeft een hoge weerstand tegen koud weer.

• "Klep".

Deze variëteit is laat rijpend, verkregen in Frankrijk. Het groeit snel. De kroon heeft een gemiddelde verdikking. Het fruitgewas heeft een hoge weerstand tegen schurft en septoria-ziekte. De weerstand tegen kou is gemiddeld. Het gewas is klein, meestal bereikt het gewicht van één vrucht tweehonderd gram. De huid is dun, groenachtig of geelachtig van kleur.De rijpingstijd valt in de laatste herfstmaand. Tot negentig dagen houdbaar. De mogelijkheid om fruit over lange afstanden te vervoeren is beschikbaar. De variëteit is ideaal voor overvloedige aanplant. Naar de mening van zomerbewoners worden de bijzonderheden van deze variëteit genoemd: de ongelijke voorkant van de bladplaat, beschikbare doornen, grote vruchten.

• "Maria".

Deze variëteit oogst in het herfstseizoen, wanneer het de leeftijd van drie jaar bereikt. Het fruitgewas groeit van een gewone grootte. De kroon heeft de vorm van een regelmatige piramide. De huid is dun, niet vet, zacht. De kleur van de schil is geelachtig en groenachtig tegelijk, met kleine puntjes. Tijdens het rijpen verandert de kleur van de vrucht in goud. Het vruchtvlees heeft kleine korrels, sneeuwwit, zoetig, gevuld met sap. Het aantal vruchten van elke boom bereikt veertig kilogram. Het ras wordt gekenmerkt door een hoge mate van kouderesistentie en immuniteit.

Peer Bere Maria

• "vettig".

Een fruitgewas werd in de achttiende eeuw op het grondgebied van Frankrijk gefokt. Het wordt al lang op de Krim verbouwd. Deze variëteit heeft een overvloedige, asymmetrische groei. De kroon heeft een vorm in de vorm van een regelmatige piramide, die bestaat uit een paar krachtige takken. Op vruchtbare grond wordt de kroon dikker. De oogst is langwerpig. Meestal hebben de vruchten gewone afmetingen, maar er zijn vruchten met een gewicht van vijfhonderd gram. De steel is langwerpig, heeft de vorm van een boog, grijsachtig van kleur. De huid is stevig, maar dun. De kleur van de onrijpe vrucht is groenachtig en die van de rijpe vrucht is geelachtig of goudkleurig. Het vruchtvlees is gevuld met sap, zacht, zoet, met een geweldige smaak. Er is de mogelijkheid van transport over lange afstanden en langdurig onderhoud. De vrucht rijpt aan het begin van het herfstseizoen, maar er zijn gevallen van bijzondere overbelichting gedurende dertig dagen. Zo is de oogst groter en met meer suiker.

• "Wintermichurin".

Het ras is vernoemd naar de maker, de ouderrassen zijn "wilde Ussuriyskaya" en "piano". Tegenwoordig is er geen vraag naar deze variëteit vanwege de kleine oogst.

Het fruitgewas wordt krachtig en groot. De kroon heeft de vorm van een regelmatige piramide, sterk vertakt, breed. De bladeren hebben de vorm van een regelmatig ovaal met een lichte verscherping aan de punt, lichtgroenachtige kleur. Het gewas is klein en onregelmatig. Het oppervlak is licht oneffen, maar niet glanzend. De kenmerken vermelden de kleur van het rijpe fruit, als bleekgroen, maar volgens de mening van zomerbewoners en foto's van internet, is er bij langdurig onderhoud een geelachtige kleur. De massa van één vrucht bereikt honderd gram. Het vruchtvlees is sneeuwwit, zuur en tegelijk zoet van smaak, met een lichte scherpte. De hoeveelheid suiker wordt geschat op tien procent. Er is een hoge mate van resistentie tegen schurftziekte.

• Moretini.

Dit ras is verkregen in Italië. In ons land is het bedoeld voor de teelt in de Noord-Kaukasus. Het vruchtgewas groeit van gewone hoogte. De kroon heeft de vorm van een regelmatige piramide. De takken strekken zich vanaf de stam uit in een hoek van veertig graden. De takken groeien recht. Vertakking is normaal ontwikkeld. De schors is grijsachtig en de takken zijn groenachtig. Het gewas is iets groter in diameter dan de gebruikelijke perenvruchten. De huid is dun, enigszins vettig, glanzend. Als de vrucht volledig rijp is, heeft hij een lichtgele kleur met een roze tint. De steel is van een normale grootte. Het vruchtvlees is sneeuwwit, zacht, zoetig, gevuld met sap. Het suikergehalte werd geschat op elf procent. De oogst begint in de tweede - derde maand van de zomer. Van de minnen is er een kleine mate van koudebestendigheid.

• "Moskou".

Deze variëteit wordt beschouwd als het resultaat van selectiewerk, waarbij de culturen van de zomer- en herfstrijping werden gekruist. Dit ras wordt als vroeggroeiend beschouwd, begint gewassen te dragen wanneer het de leeftijd van drie jaar bereikt. Vruchten rijpen op kleine scheuten. Als de vruchten niet op tijd uit de boom worden verwijderd, zullen ze overrijp worden en eraf vallen. Deze variëteit is uitstekend voor universeel gebruik en heeft ook een hoge weerstand tegen kou, stress en verschillende ziekten.

• "piano".

Ook dit ras is het resultaat van een selectie van Italiaanse specialisten. Fruitgewassen worden in ons land niet verbouwd, omdat ze een lage koudebestendigheid hebben. De boom is simpelweg niet bestand tegen het Russische klimaat. De kroon heeft een gemiddelde verdikking. Bloemen van een sneeuwwitte kleur. Van de minnen kunnen bijzondere landbouwtechnieken en een lage schurftresistentie worden opgemerkt.

• "Russisch".

De fruitboom behoort tot de herfst- en wintervariëteiten. De peer groeit vierhonderd centimeter. De kroon groeit overvloedig. De schors is grijsachtig van kleur. De parapluvormige borstel bevat veel bloeiwijzen. Volgens zomerbewoners heeft deze variëteit een geweldige smaak. De schil is dicht, met lichte onregelmatigheden. Er is de mogelijkheid van transport over lange afstanden en langdurig onderhoud.

Peer Bere: planten en verzorgen

Peer Bere Winter Michurina

Het volgen van de zorgprocedures zorgt voor een sterke immuniteit en een regelmatig vruchtvormingsproces.

De perenboom groeit goed op lichte, losse, vruchtbare gronden met een zuurgraad van ongeveer 5,7-6 pH. Het is beter om de voorkeur te geven aan chernozems, grijze bosbodems met leem. Op te arme en zware kleigronden zal de teelt niet overleven. Ongeacht het feit dat de plant de voorkeur geeft aan water, is het verplicht om een ​​boom te planten in gebieden met een grondwaterspiegel van minimaal tweehonderd centimeter.

Pear Bere reageert niet goed op een verandering in de groeiplaats, waardoor het noodzakelijk is om een ​​geschikte plaats te selecteren. In eerste instantie moet de site een boom bevatten en voldoende licht hebben. Het wordt aanbevolen om de west- of zuidwestkant te kiezen.

Het planten van zaailingen op de site wordt uitgevoerd in het lente- of herfstseizoen, namelijk in de tweede herfstmaand, nadat het gebladerte is gevallen, en in het lenteseizoen in de eerste lentemaand, voordat de knoppen bloeien. Een maand voor de procedure wordt de grond opgegraven, waarbij zand, turf, humus en minerale bemesting worden uitgegoten. De grootte van het plantgat voor deze cultuur moet tachtig centimeter bij tachtig centimeter en honderd centimeter diep zijn. Maten berekend met een marge voor een betere groei en ontwikkeling van het wortelstelsel. Aan het einde van de procedure wordt de zaailing grondig bevochtigd. De grond nabij de stam wordt gemulleerd, hierdoor kan het vereiste vloeistofniveau in de grond worden gehandhaafd. De ruimte tussen elkaar is opgemaakt tot vierhonderd centimeter, tussen de rijen vierhonderd tot vijfhonderd centimeter.

Verder vereist de cultuur zorgvuldige agrotechnische acties:

• Bomen hebben geen regelmatig vocht nodig. Vier tot vijf moisturizers in drie maanden is genoeg. Als het zomerseizoen veel droge dagen heeft, wordt de hoeveelheid vocht verhoogd. Het volume van de vloeistof wordt berekend volgens een snelheid van dertig liter per vierkante meter.
• Het aantal geproduceerde meststoffen wordt geselecteerd op basis van de leeftijd van het gewas. Een jonge boom heeft bemesting nodig. In het voorjaar wordt stikstof geplaatst, ongeveer twintig gram per vierkante meter. Organische bemesting wordt eens in de drie jaar toegepast.
• Het vormen van de kroon wordt uitgevoerd wanneer de boom de leeftijd van twee jaar bereikt. Drie tot vier takken die op gelijke afstand staan, worden gesnoeid. Krimp de takken met een vierde. De stam is dertig centimeter hoger gemaakt dan andere takken.Alle lenteseizoenen produceren sanitair snoeien.
• Deze boom heeft geen hoge weerstand tegen kou, waardoor beschutting nodig is voor het winterseizoen. De stam en takken zijn bedekt met een speciale doek om het winterseizoen over te dragen.

Verschillende ziekten en parasieten

Peer Bere Dur

Op de percelen kan dit fruitgewas enkele ziekten ondergaan, bijvoorbeeld roest, mozaïekziekte, schurft, vruchtrot, bacteriële verbranding, onderhuidse virale vlek, zwarte kanker, roetzwam, evenals cytosporosis.

Schimmelziekten kunnen worden genezen. Chemicaliën zijn effectieve medicijnen, u kunt bijvoorbeeld Bordeaux-vloeistof, kopersulfaat en nog veel meer kopen. Onmiddellijk nadat de diagnose is gesteld, is het nodig om de juiste behandeling te kiezen, de takken, het gebladerte, de bloemen te besproeien. Schimmelziekten zijn veel moeilijker te genezen. Het gebruik van antibiotica is mogelijk. Als er geen merkbare verandering is, verwijder dan de plant onmiddellijk van de site en verbrand hem.

Meestal vallen de galmijt, subcrustal-bladmijt, bladluizen en motten het fruitgewas aan. Het is mogelijk om remedies uit de traditionele geneeskunde te gebruiken.

Zonder aandacht te besteden aan het grote aantal manieren om verschillende ziekten en parasieten te bestrijden, is het noodzakelijk om preventieve procedures uit te voeren. Wat ze omvatten:

• - snoeien van gedroogde, aangetaste, gebroken takken.
• - vernietiging van gevallen bladeren.
• - onkruid oogsten.
• - losmaken van de grond.
• - het witwassen van stammen.
• - tijdig spuiten met chemicaliën.

Peer Bere: beoordelingen

Peer Bere Clergeau

Alexander Andreevich, drieënvijftig jaar oud, stad Irkoetsk

In mijn datsja teelt mijn familie vijf verschillende soorten peren, natuurlijk is er ook een perenpeer. Zijn smaak is de beste, als je kiest uit degenen die in mijn zomerhuisje groeien. Het uiterlijk is gewoon geweldig, dergelijke peren zouden in advertenties moeten worden verwijderd! Ik besloot ze te proberen te verkopen.

Elena Sergeevna, veertig jaar, regio Moskou

Mijn man en ik hielden echt van deze variëteit. Mijn kennismaking met deze soort gebeurde tien jaar geleden in het zomerhuisje van de man van mijn broer. De volgende dag gingen mijn familie en ik naar de markt voor een zaailing. En nu groeit het, de boom deed ooit pijn, maar we waren snel met deze kwaal omgegaan. Ik eet graag rauwe peren.

Opsommen

Kenmerken, foto's en meningen van zomerbewoners bij de selectie van een plant zijn gewoon noodzakelijk. Pear Bere wordt als de meest populaire beschouwd, de vraag ernaar groeit alleen maar.