Peer Bonaparte
Inhoud:
N. Liar in 1808 werd de Bonaparte-peer in België gekweekt.
Nu is de Bonaparte-perensoort wijdverbreid in het Krasnodar-gebied, de Kaukasus en de republieken van Azië.
Peer Bonaparte: rasbeschrijving en kenmerken
De boom is ondermaats, daarom wordt hij Bonaparte genoemd. De skeletachtige takken zijn breed, de bovenste bevinden zich in een hoek van dertig graden, de onderste op veertig. De schors is donkerbruin.
Scheuten zijn meestal grijsbruin van kleur, met scherpe kleine knoppen, die erg groot zijn.
Bladeren zijn breed, naar boven uitgestrekt. In kleur zijn ze geverfd in een rijke groene kleur, in textuur zijn ze vlezig, glanzend.
Er is een vertanding. Doordat het zeldzaam is, zijn de inkepingen duidelijk zichtbaar.
De peersoort Bonaparte bloeit rijkelijk met grote bloemen met ovale bloemblaadjes. De bloei zelf is laat en langdurig. Maar dankzij deze uniciteit kan er zelfs in een koud voorjaar een goede eierstok zijn.
De vruchten zijn groot genoeg. Als je vroeg geplukt of geplukt hebt, is de schil grijsgroen van kleur, maar als je even wacht, krijgt hij een rijke groene tint met een blos op de vaten. Er zijn punten, maar ze zijn klein.
De beker heeft een gesloten vorm. De kelkbladen zijn kort en de schotel is klein.
De steel van deze variëteit heeft een bel. Ze is mollig en kort. De trechter is klein of afwezig. En het hart lijkt qua uiterlijk op een ui.
Bonaparte-perenzaden zijn groot genoeg, licht.
Het vruchtvlees smelt in de mond en de zuurheid geeft een unieke afdronk.
Kenmerken van de variëteit
Bonaparte-peren worden meestal van tien tot twintig september verwijderd. Maar peren kunnen tot eind november liggen.
De vruchten kunnen worden vervoerd, maar u moet oppassen dat u de schil niet beschadigt, zelfs de geringste schade kan leiden tot rotting van de vrucht. Gebruik alleen verse, slecht gediende conservering.
De peersoort Bonaparte is gedeeltelijk zelfvruchtbaar. Maar bestuivers zijn nodig. Goede rassen voor bestuiving zijn:
Bere Ardanpon, Bere Bosc, Hertogin Angoulême.
Je moet kweepeer niet als bestuiver voor Bonaparte-peren nemen, omdat deze variëteit het praktisch niet waarneemt.
De vruchtperiode vindt plaats op de leeftijd van zes jaar. Op 17-jarige leeftijd kan één hectare tot honderdvijftig centners worden geoogst.
De peersoort Bonaparte is aangepast aan droge omstandigheden, maar verdraagt de winter niet zo goed. Daarom is dit ras niet geschikt voor gebieden met koude winters.
Vaak ziek met korst en witte bloei op de bladeren.
Peer Bonaparte: voor- en nadelen
- naar de verdiensten Bonaparte-perenrassen kunnen worden toegeschreven aan een jaarlijkse en vrij grote oogst.
- door nadelen Bonaparte-peren: vatbaar voor schurftziekte en lage koudetolerantie.
