Cactussen en vetplanten: 10 kamerplanten uit de woestijn

Van planten zoals cactussen en vetplanten wordt algemeen aangenomen dat ze weinig onderhoud vergen en in elke omgeving zullen overleven, aangezien ze van nature in de woestijn groeien. De kenmerken van deze soorten stellen echter speciale voorwaarden voor groei en bloei.

Als u wordt gevraagd welke planten het gemakkelijkst te verzorgen zijn, wat zou u dan zeggen? De meeste zullen cactussen of vetplanten noemen. Immers, als je je de omstandigheden voorstelt waarin ze in hun thuisland leven, lijkt het misschien alsof ze in de omstandigheden van het appartement een paradijs voor hen lijken. Niet alle cactussen en vetplanten groeien in halfwoestijnen en woestijnen. Maar zelfs als we ons beperken tot alleen die soorten die uitsluitend in de woestijn ontkiemen, is hun aantal groot genoeg om zonder problemen uw favorieten te vinden.

Cactussen en vetplanten: hoe ze verschillen van andere planten

De natuurlijke omgeving van de woestijn maakt het noodzakelijk om je aan te passen aan zo'n ruw klimaat dat het buitengewone uithoudingsvermogen van alle levende wezens een voorwaarde wordt om te overleven. Gelukkig zijn het er nogal wat, zo'n honderd soorten hebben zich aangepast en overleven waar zelfs om een ​​druppel water een felle concurrentie heerst.

Droogte, gebrek aan voedingsstoffen, brandende zon, lage luchtvochtigheid, een breed scala aan neerslag in het seizoen, hoge temperaturen - dit is hoe we ons de natuurlijke omgeving van deze pretentieloze planten voorstellen. Dergelijke omstandigheden dwongen de meest strenge selectie te ondergaan en die soorten overleefden die zich konden aanpassen en de volgende kenmerken ontwikkelden. Het vermogen om rond te komen met de minste hoeveelheid water, de huidmondjes te verkleinen en hun totale aantal te verminderen om hard opgehoopt vocht vast te houden, bladeren transformeren voor hetzelfde doel. Alle planten hebben het vermogen om het metabolisme te beheersen, de staat van actieve groei onmiddellijk te veranderen en de rustperiode te voltooien.

Volgens onze ideeën kunnen cactussen en vetplanten alleen in woestijnen groeien, omdat hun evolutionaire pad ze heeft gemaakt tot wat ze zijn vanwege de hierboven beschreven omstandigheden. Er zijn echter soorten die op bergketens groeien, het klimaat is anders, maar de complicatie in de vorm van een gebrek aan voedingsstoffen, plotselinge veranderingen in temperatuur en neerslag is niet minder bekend op deze plaatsen. Veel planten die we kennen, groeien in bergen of bossen, subtropen. Alle vertegenwoordigers uit de woestijn behoren echter tot vetplanten, ze hebben de nodige eigenschappen om te overleven. Het vermogen om water op te slaan in scheuten en bladeren, een sappig lichaam met een goed gevoede huid en bijna geen huidmondjes.

Zelfs in de omstandigheden van een appartement en "domesticatie" hebben de helden van dit artikel niets van hun kwaliteiten verloren. En als gevolg daarvan zullen ze abnormale temperatuur, hoeveelheid zon, watergift verwachten. Je moet begrijpen dat waar de plant zich tijdens het hele pad van de vorming van zijn soort aan heeft aangepast, niet zal verdwijnen met een verandering van woonplaats. Hun interne cycli zijn heel anders dan die van planten uit andere klimaatzones. En ze hebben passende zorg nodig.

Als je de gemeenschappelijke kenmerken van de meeste woestijnbewoners probeert te combineren, krijg je de volgende lijst: goede droogtetolerantie, de noodzaak van overvloedige toewijding in direct zonlicht,

voorkeur voor hogere temperaturen met scherpe veranderingen, de noodzaak om te "slapen" tot de volgende bloei. Dienovereenkomstig vereist zorg zeldzame watergift, lichte grond, het kan zanderig of steenachtig zijn zonder topdressing.

Laten we nu verder gaan met specifieke voorbeelden van deze prominente vertegenwoordigers van de woestijnen.

Cactussen en vetplanten: Astrophytum

Het groeit nogal langzaam. Het heeft massieve muren, takken vertakken niet en lijken in doorsnede op een ster. Het heeft een kleine ruige dekking, verzameld in trossen, van zachte haren. Hij bloeit in een grote bloem met een gele en rode keelholte. Voelt goed thuis. Veeleisend van de toestand van de bodem en de aanwezigheid van overvloedige verlichting. Vereist geen verplanten en royaal water geven. Oorspronkelijk uit de VS en Mexico.

Cactusvijg

Onder zware omstandigheden kunnen ze uitgroeien tot onbegaanbare struikgewas, maar ze verliezen zo'n behoefte aan een kamer. Ze worden beschouwd als een symbool van de Mexicaanse woestijnen. Ze hebben stengels die bestaan ​​uit een ketting van afgeplatte, ovale opeenvolgende delen. Het is beter om cactusvijgen niet met je handen aan te raken. Ze zijn bedekt met stekels met weerhaken en kleine borstelharen die moeilijk uit te trekken zijn. Het bloeit met heldere bloemen op elke stengel.

Opuntia houdt van de zon en frequente irrigatie in de lente en zomer. Een sterk wortelstelsel, snelle groei, tolerantie voor plotselinge temperatuurveranderingen en uitzonderlijke vitaliteit zullen goede hulp zijn bij de verzorging ervan, zelfs voor een beginner in tuinieren. Meestal zijn ze te vinden in Australië, Midden- en Zuid-Amerika.

Echinocactus

Ze bloeien zelden of nooit binnenshuis, maar zijn erg populair vanwege hun grote, bolvormige vorm met symmetrisch uit elkaar geplaatste ribben en dicht bedekt met lichtgouden stekels.

Kies voor het kweken van echinocactus een lichte en lichtzure grond, zorg voor de maximaal mogelijke verlichting en een koele winter. Zet de cactus in de zomer in een ruimte met frisse lucht en vermijd plotselinge veranderingen in de luchtvochtigheid. Inheemse landen zijn de woestijnen van Mexico en de VS.

Aloë

Momenteel zijn er een groot aantal nieuwe soorten aloë verschenen, die hun familieleden, die ooit op het hoogtepunt van de mode waren, overtreffen.

Alle scharlaken zijn vetplanten met sappige bladeren, gelegen in de wortel of apicale rozet. Bladeren met puntige uiteinden en tanden langs de randen en met een bekend patroon. Aloë is dol op transplantaties, overvloedig water geven in de zomer, ze geven de voorkeur aan een koele winter en zijn niet sterk afhankelijk van de mate van verlichting, hoewel ze zonminnend zijn. Vereist geen voeding. Bij het kiezen van een huisdier adviseren wij u om de soorten Marlot, scharlakenbont, scharlaken meerbladig, nader te bekijken. Ze hebben mooie rozetten van bladeren in de vorm van een spiraal, een ongewone kleur.

Hun belangrijkste verspreidingsgebied bevindt zich in de woestijnen van Afrika en de Amerikaanse continenten.

Cactussen en vetplanten: Gasteria

Ze behoren tot de snelgroeiende vertegenwoordigers van hun soort, dus wees voorbereid op het feit dat ze vaak moeten worden getransplanteerd. Er worden veel dochteruitlaten op gevormd, waardoor ze gemakkelijk te vermenigvuldigen zijn en hele kolonies vormen. In de zomer geven ze de voorkeur aan overvloedig water geven, anders zijn ze vrij pretentieloos. Mag in de schaduw. Het is beter om ze koel te laten voor de winter.

Door de verkorte stengels bestaan ​​gastteria visueel alleen uit bladeren. Voor sommigen zijn ze op de gebruikelijke manier gerangschikt, voor sommigen in stapelbedden, die vrij symmetrisch zijn. De bladeren zelf zijn aan de uiteinden afgerond en lijken op tongen. Ze zijn meestal in willekeurige volgorde gerangschikt. De geboortelanden zijn de woestijnen van Afrika.

Lampranthus (deltoïde oscularia)

Dit zijn vertegenwoordigers van struikvetten met vertakte scheuten. Ze bloeien in een zachte lila of roze tint met nette chrysant-achtige bloemen. Hun aantal is zo groot dat de bloemen vaak het groen van de plant overlappen. En het is ook de moeite waard om aandacht aan te besteden. Grijsblauw blad, in de vorm van dikke driehoeken met tandjes op de ribben. Met de leeftijd worden de oude stengels tegen de grond gedrukt en nemen jongere stelen hun plaats in.

Het kweken van lampranthus vereist veel aandacht voor detail. In de zomer is zeldzaam en matig water geven nodig. Stop voor de winter bijna met hydrateren en breng over naar een koele plaats.Tegelijkertijd zijn het hele jaar door heldere, overvloedige verlichting en frisse lucht vereist.

Otto

Behoort tot de Asteraceae-familie. Bloeit in kleine manden met gele bloeiwijzen. De bladeren zijn lang en dik, kunnen tot 10 centimeter lang en tot 4 cm breed worden. Prachtig gevormd, die doet denken aan omgekeerde druppels of lobben, de bladeren zijn in paren gerangschikt en zijn bedekt met een lichte bloei. Dunne paarse scheuten gaan liggen en hangen.

Vereist geen ingewikkeld onderhoud. Het is voldoende om de poef eenmaal per week water te geven, maar laat hem niet overlopen. De grond moet licht zijn, hoeft niet te worden gevoerd. Houdt van de zon en frisse lucht. In de winter verdraagt ​​hij de koelte gemakkelijk. Ze kwam naar ons vanuit de woestijnen van Zuid-Afrika.

Cactussen en vetplanten: Portulacaria

Thuis zijn het heldere bomen met lange, dicht vertakte stengels, waarmee je de meest bizarre silhouetten kunt maken. Effectiviteit wordt toegevoegd door dichte en sappige bladeren die tegenover elkaar zitten, op volumineuze, heldere stengels. Ze zijn er in verschillende kleuren, dus je hebt genoeg om uit te kiezen.

Ze houden van frisse lucht en in de zomer kun je ze zelfs 's middags in de zon laten staan. Ze vereisen zeldzame voeding en discrete watergift.

Hechtiy Guatemalteeks

Deze plant valt op zowel onder woestijnverwanten als onder exotische vertegenwoordigers. De verkorte steel bedekt een verbazingwekkende rozet. Lange en smalle bladeren met doornen langs de randen, die een lengte van een halve meter bereiken, worden verzameld in dichte trossen, hebben een grijsachtige schilferige bodem en een rode bloei op het bovenste deel. Hij bloeit in pluimen van witte driebladige bloemen.

Vrij pretentieloos. Maar als u van de bloei wilt genieten, zorg dan voor een koele winter met matige watergift (wees voorzichtig en controleer de overvloed) en stabiele toegang tot een lichtbron. Oorspronkelijk uit Midden- en Zuid-Amerika.

Pachyphytum

De stengels zijn bijna onzichtbaar onder het gebladerte. De bladeren, met een lengte van vijf centimeter en drie in volume, lijken op stoffige ovale kiezelstenen. Vrij sappige bladeren, bedekt met een grijswitte bloei die doet denken aan was en glinsterend zilver in de schaduw, en in de zon met een tint roségoud. Van buitenaf lijkt het alsof ze gewoon op de grond worden gegoten en niet abrupt voor iets kunstmatigs worden opgevat. Ze bloeien met felrode bloemen op lange pluizige poten.

De verzorging is hetzelfde als bij de meeste vetplanten. Houdt van de zon en frisse lucht. Vereist geen overvloedige watergift en is bestand tegen elke temperatuur. Hij bloeit gewillig na een koele winter.