Rossioglossum

Rossioglossum is een andere orchideeënsoort. Voor het eerst werden planten van dit geslacht in de jaren 70 van de vorige eeuw beschreven. Het geslacht kreeg zijn naam ter ere van de Engelsman John Ross, beroemd om het verzamelen van planten. In hun natuurlijke omgeving groeien Rossioglossums in Guatemala, Honduras, Panama en Mexico, waar ze te zien zijn in beboste bergketens op een hoogte tot tweeduizend meter boven de zeespiegel.

Tegenwoordig bestaat het geslacht Rossioglossum uit zes soorten epifyten, vertegenwoordigd door zowel vrij grote als kleine planten, inclusief planten die zijn aangepast voor teelt in kassen.

Rossioglossum: plantbeschrijving en kenmerken

Rossioglossum: foto van een plant

Rossioglossum is misschien wel de meest bizarre van alle orchideeën in de vorm van kelk- en bloembladen. Hun locatie doet de een denken aan het silhouet van een grappig mannetje, de ander aan de open mond van een dier. Deze associaties gaven de plant nog een paar namen - clownorchidee en tijgermond.

De bloemen van Rossioglossum staan ​​zo wijd mogelijk open. Bloemblaadjes en kelkblaadjes kunnen een gladde of golvende rand hebben, verschillend of even groot, afgerond aan de uiteinden of puntig. De lip is waaiervormig, groter dan bloembladen, met veel gezwellen in verschillende vormen, waardoor de plant een nog ongewoner uiterlijk krijgt. Ondanks het feit dat de kleur van Rossioglossum beperkt is tot drie kleuren - bruin, geel en crème, is het aantal combinaties groot. Vooral planten waarvan de bloemen een gevlekte kleur hebben, zien er indrukwekkend uit. Rossioglossums bloeien lang, waarvan de knoppen worden gevormd van 3 tot 10 stuks bloeien geleidelijk. Gemiddeld is de diameter van een bloem 10 cm.

Rossioglossum pseudobollen zijn groot, dicht bij elkaar, enigszins afgeplat. Het aantal bladsteelbladeren is twee, drie. Afhankelijk van de soort zijn de bladeren van de plant breed of versmald. Hun kleur verschilt niet in diversiteit, in de regel heeft het in normaal ontwikkelende planten een mooie felgroene kleur.

De meest bekende is tegenwoordig de Roudon Jester-hybride. De brede populariteit en distributie van de hybride is te wijten aan het feit dat, in vergelijking met andere vertegenwoordigers van de Orchid-familie, de verzorging ervan iets gemakkelijker is. Tegelijkertijd heeft de Jester-hybride, dankzij de inspanningen van fokkers, de beste eigenschappen van twee soorten Rossioglossum (Bolshoi en Williams), op basis waarvan hij is gefokt.

Rossioglossum: planten, groeien en verzorgen

Rossioglossum: foto van een plant

Nadat u hebt besloten om Rossioglossum te laten groeien, moet u allereerst letten op de grootte van de container. Het feit is dat deze plant zich in een bepaalde beperking veel beter ontwikkelt, daarom is het niet de moeite waard om hem in een grote pot te planten. Om stagnatie van vocht in de wortels te voorkomen, is het ook belangrijk om te zorgen voor een goede afwatering.

De grond voor het kweken van Rossioglossum moet waterabsorberend en ademend zijn. Indien mogelijk is het beter om het zelf te bereiden, van fijne pijnboomschors, veenmos, houtskool en perliet. Sommige telers gebruiken kokoschips voor hetzelfde doel. Door zijn luchtcapaciteit en tegelijkertijd watervasthoudende eigenschappen biedt zo'n substraat een optimale omgeving voor het wortelstelsel van de plant. Bovendien ontwikkelen ziekteverwekkers en insectenplagen zich niet in kokoschips. Door nutriënten en nuttige stoffen te verzamelen die tijdens de irrigatie zijn geïntroduceerd, kunnen ze deze in de toekomst aan de plant geven.

Rossioglossum vereist geen frequente herbeplanting, het is alleen nodig in geval van uitputting van de grond of een aanzienlijke toename van de grootte en het aantal pseudobollen. Planten moeten aan het einde van de bloei worden verpot. Tegelijkertijd is het noodzakelijk om het wortelsysteem zorgvuldig te onderzoeken en, bij het vinden van beschadigde wortels, deze onmiddellijk te verwijderen. Ook wordt de transplantatie uitgevoerd op het moment van deling van de plant om deze te reproduceren. Het wordt aanbevolen om volwassen en gezonde planten te verdelen met minimaal zes valse bollen. Het is belangrijk dat elke nieuwe plant na deling gelijke delen heeft.

Onder natuurlijke omstandigheden begint na actieve bloei in Rossioglossums een rustperiode. In de natuur wordt deze tijd gekenmerkt door droog weer, vergezeld van een felle zon. Rossioglossums die in kassen worden gekweekt, moeten, indien mogelijk, van dezelfde voorwaarden worden voorzien. Daglichturen moeten lang zijn, maar felle verlichting is niet vereist.

U kunt de frequentie en het volume van Rossioglossum water geven door de plant te observeren. Het is onmogelijk om het substraat volledig te laten uitdrogen, maar een teveel aan vocht zal zeer snel leiden tot rotting van de wortels. Als dergelijke tekenen worden gevonden, moet de plant onmiddellijk worden getransplanteerd, waarbij de beschadigde wortels worden verwijderd. Water voor irrigatie moet worden geregeld en, indien mogelijk, gedestilleerd. Het water geven gebeurt op zo'n manier dat er geen vocht op de planten komt. Tijdens het water geven wordt de pot gedeeltelijk ondergedompeld in water of wordt er vocht langs de rand van de container ingebracht.

Gebruik voor het voeden van Rossioglossums complexe minerale meststoffen die bedoeld zijn voor orchideeën. Deze epifyten worden vrij vaak gevoerd. In de regel worden om de derde keer meststoffen toegepast bij het water geven van planten. De enige periode waarin het aantal verbanden wordt verminderd, is de bloei. En nadat de bloemen verwelken, als de tijd van slaap nadert, wordt ook gestopt met water geven. Van tijd tot tijd, wanneer tekenen van uitdroging van de pseudobollen verschijnen, kunt u de plant sproeien. Het is ook belangrijk om ervoor te zorgen dat het temperatuurregime wordt nageleefd, namelijk dat de dagtemperaturen + 11 ... + 15 graden moeten zijn en de nachttemperaturen 4-5 graden lager.

Mogelijke groeiproblemen

Rossioglossum: foto van een plant

De waarschijnlijke oorzaak van vergeling van de bladeren van rossioglossum kan langdurige blootstelling van de plant aan direct zonlicht zijn. Wanneer tekenen van een verandering in de kleur van het gebladerte verschijnen, moet u de plant verduisteren en blijven volgen.

Als Rossioglossum is gestopt met groeien, moet de luchtvochtigheid worden verhoogd en moet de tijdsduur van het luchten van de ruimte worden verhoogd. Het is echter belangrijk om geen directe luchtstromen op de plant te laten komen, en bovendien tocht. Dat laatste kan er overigens ook voor zorgen dat bloemen en knoppen eraf vallen.

Het is niet ongebruikelijk dat de Rossioglossum niet bloeit, ondanks de uiterlijk gunstige staat van de plant. Dit gebeurt als de plant tijdens de rustperiode niet van optimale omstandigheden is voorzien. Daarom is het belangrijk om de aanbevelingen op te volgen met betrekking tot het niveau van verlichting en temperatuuromstandigheden die nodig zijn voor de Rossioglossum tijdens de rustperiode.